Toen ik ophield een perfectionist te zijn verving ik deze uitputtende obsessie ogenblikkelijk door een volgende. Namelijk het vinden van balans.
Enthousiast voortstappend op mijn spirituele pad was ik er van overtuigd dat aan het einde van de rit een nirvana van totale rust en balans op mij wachtte.
Als ik maar genoeg koude douches nam, mediteerde, gezonde voeding at en yoga deed dan zou ik op een gegeven moment een über-spiritueel zijn. Dan zou ik eindelijk goed genoeg zijn.
Nooit meer boos, nooit meer onredelijk en altijd een zachte tevreden glimlach op mijn gezond glanzende gezicht.
Als ik er aan terug denk word ik opnieuw moe.
Deze vorm van balans nastreven is een voortdurend tegen de stroom in roeien. Het komt voort uit de overtuiging niet goed genoeg te zijn. Het is een uitputtende oefening in controle proberen te krijgen over iets waar je uiteindelijk geen controle over hebt.
Natuurlijke balans is er al, daar hoef je niets voor te doen. Dat is de zon die op komt en weer onder gaat zonder daar ooit moe van te worden.
Balans is gezond en zelfs helend als je het hebt over in overeenstemming leven met de natuur, de seizoenen, de stand van de maan. Balans is geweldig wanneer je eindelijk door hebt dat balans inclusief ALLES is. Niet alleen de gezellige momenten maar ook de stinkende en lawaaierige. Niet alleen blijheid en geluk maar ook verdriet en woede.
Balans is een zegen wanneer je ontdekt dat je bij je geboorte al de beste versie van jezelf was. Balans gaat over licht en schaduw. En over de verbinding voelen met de universele kracht die atomen en planeten in beweging brengt. De energie die jouw hart doet kloppen is dezelfde als die de zon laat opkomen. Rust vinden in die eenheid. Dat is balans.
Daar hoef je niet je best voor te doen. Sterker nog, deze vorm van balans ervaar je pas wanneer je ophoudt krampachtig alle balletjes in de lucht te houden.
Ik heb er zelf heel lang over gedaan om zo ver te komen. Ik mediteer nog steeds, doe yoga, eet gezond, maar nu omdat het zo fijn voelt. Wanneer ik mediteer, voel ik me één met de sterren en weet ik weer dat ik goed genoeg ben.
Balans betekent nu voor mij:
Lachen wanneer er iets te lachen valt.
Huilen wanneer er iets te huilen valt.
Nee zeggen wanneer ik nee voel en ja zeggen wanneer ik ja voel.
En weten dat het volkomen normaal is wanneer ik het even niet weet.
Niet weet wat ik voel, wil of kan.
Ik ben perfect in al mijn imperfectie. Net als jij. Net als iedereen.
Omarm jezelf ten volle, accepteer jezelf in al je rommeligheid en met al je fantastische bijzonderheden. Accepteer ook dat er stukjes zijn die je niet kunt of wilt accepteren. Die horen er ook bij. Het geheel maakt wie jij bent, een uniek levend wezen. Helemaal OK.
Vanuit dat vertrouwen, het vertrouwen dat je OK bent, kan je grote dromen laten ontstaan. Deze ontspannen ruimte geeft energie om tot in het oneindige te mogen groeien en bloeien.
Durf te veranderen en inconsequent te zijn. Durf je te laten meenemen door de stroom van het leven. En trek je niks aan van wat anderen daarvan vinden.
Zoals schrijver Sylvester McNutt zegt:
“Fuck Balance!
A closed mind believes it has all the answers, it has seen enough.
A truly aware person accepts that he/she doesn’t know anything”